
Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, której charakterystyczną cechą jest przewlekła hiperglikemia, czyli podwyższony poziom glukozy we krwi. Wynika ona z zaburzeń wydzielania i/lub działania insuliny. Pojawiają się również zaburzenia metabolizmu węglowodanów, tłuszczów i białek. Światowa Organizacja Zdrowia apeluje, że zachorowalność na cukrzycę od lat zwiększa się konsekwentnie. Choroba nie tylko wpływa na rozwój dodatkowych problemów metabolicznych, takich jak miażdżyca, ale również pogarsza jakość życia i skraca jego długość w związku z innymi potencjalnymi powikłaniami zdrowotnymi.
Błonnik należy do grupy węglowodanów. Węglowodany natomiast można sklasyfikować jako przyswajalne i nieprzyswajalne. Te pierwsze powodują wyrzut glukozy do krwioobiegu. Drugie, nieprzyswajalne, jak sama nazwa wskazuje, nie są trawione przez enzymy obecne w przewodzie pokarmowym człowieka, dlatego w niezmienionej formie przechodzą do jego dalszych odcinków – do jelita grubego, gdzie stają się pożywką dla korzystnych bakterii probiotycznych. Błonnik nie podnosi poziomu glukozy we krwi.
Przedstawmy 2 hipotetyczne sytuacje:
Jeżeli na ogólną zawartość węglowodanów składają się węglowodany, które organizm przyswoi i węglowodany niestrawne, to im więcej błonnika w produkcie, tym bardziej zmniejszy się pula węglowodanów, która zostanie całkowicie strawiona, czyli rozłożona do glukozy, a następnie wchłonięta przez jelita do krwi. Wydaje się, że Basia dokonała zatem w tej sytuacji korzystniejszego* wyboru, ponieważ jej posiłek wywoła mniejszy wyrzut glukozy niż posiłek Zosi.
*Przy założeniu, że są to osoby całkowicie zdrowe, bez dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. Jeżeli masz wątpliwości jaką zawartość błonnika utrzymać w swojej diecie, skonsultuj się z dietetykiem.
Rekomendacje żywieniowe dla osób z cukrzycą i dla osób, którym zależy na profilaktyce cukrzycy, są spójne. Należy unikać gwałtownych wahań glukozy, które z jednej strony doprowadzają do chęci podjadania, a z drugiej, stymulują trzustkę do wyrzutu większych ilości insuliny (u zdrowej osoby). Jeżeli takie nawyki żywieniowe zostaną utrwalone, mogą doprowadzić do zaburzeń metabolicznych takich jak insulinooporność. U diabetyków, skutki przewlekłych wahań glukozy są o wiele poważniejsze, ponieważ hiperglikemia prowadzi do uszkodzenia mikronaczyń i powikłań cukrzycy, natomiast niedocukrzenie (hipoglikemia) jest niebezpiecznym stanem, który może zagrażać zdrowiu, a nawet życiu pacjenta. Dieta, w której znajduje się co najmniej 25 g błonnika dziennie, pochodzącego z pełnoziarnistych zbóż, warzyw, owoców i roślin strączkowych, sprzyja mniejszym wahaniom glukozy.
Pamiętaj o spożywaniu błonnika z różnych źródeł, aby dostarczyć wszystkie jego rodzaje.
Objawy mogą różnić się w zależności od typu cukrzycy, ale poniższe symptomy powinny zwrócić Twoją uwagę:
Warto też wykonywać regularne profilaktyczne badanie poziomu glukozy we krwi, które jest refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia, aby zareagować gdy pojawią się pierwsze nieprawidłowości bez obecności jawnych objawów.
Autorka: dr Ada Krawęcka
Źródła:
Salamone D., Albarosa Rivellese A. i Vetrani C. The relationship between gut microbiota, short-chain fatty acids and type 2 diabetes mellitus: the possible role of dietary fibre. Acta Diabetologica. 2021, 58, 1131-1138.
Skurk T., Bosy-Westphal A., Grunerbel A., Kabish S., Keuthage W., Kronsbein P., Mussig K., Pfeiffer A.FH., Simon M-C., Tombek A., Weber K.S. i Rubin D. Dietary recommendations for persons with type 2 diabetes mellitus. German Diabetes Association: Clinical Practice Guidelines. 2021, 16, S255-S289.
Douglas Goff H., Repin N., Fabek H., El Khoury D. i Gidley M.J. Dietary fibre for glycaemia control: Towards a mechanistic understanding. Bioactive Carbohydrates and Dietary Fibre. 2018, 14, 39-53.
Galvao Candido F., Tadeu Silva Ton W. i de Cassia Goncalves Alfenas R. Addition of dietary fiber sources to shakes reduces postprandial glycemia and alters food intake. Nutricion Hospitalaria. 2015, 31(1), 299-306.